laitmotivy

wczoraj była niedziela, a jutro jest już piątek. nie pamiętam za cholerę, co się wydarzyło pomiędzy poniedziałkiem a dniem dzisiejszym, poza tym, że poniedziałek tradycyjnie bardzo bolał. pamiętam też codzienna szarpaninę (nie w sensie dosłownym rzecz jasna) z różnymi jednostkami pracowniczymi nacji hinduskiej. i tyle. czarna dziura.

poza vortexem poniedziałkowo- czwartkowym to niewiele. owszem, na froncie materacowym jest proges. znaleźliśmy inny, który miejmy nadzieję będzie miał więcej właściwości puchatej chmurki. akcja zwracania i zakupu nowego na dniach. chyba nawet jutro. natomiast na froncie poszukiwaniu własnego dachu nad głową - progres taki se. sprawa jest dość frustrująca. jasne, ceny spadły dość znacznie. to znaczy ze średnio miliona na banalne 700K. w naszym przedziale cenowym, czyli do 400K, czuję się czasami jakbym poszła do marshall's czy ross dress for less i tam szukała na przykład skórzanej kurtki marca jacobsa w koszu 80% off. bycie bottom feeder jest męczące, zwłaszcza jak powoli pojawia się gdzieś z tyłu głowy myśł, że szanse znalezienia czegoś co nam sie bardzo spodoba mogą być nikłe. może jesteśmy zbyt wybredni, a może mamy chore przekonanie, że za 400K powinno się mieć możliwość kupić coś SENSOWNEGO. ale do czego zmierzam. chyba złożymy pierwszą ofertę kupna. domek (a właściwie bungalow albo craftsman cottage, jak kto woli, wszechobecne w kalifornii) jest mikroskopijny co prawda, ale ważąc pros i cons i starając się być realistą wychodzi na to, że jest dość dużo tych pros. ale ponieważ jest to scenariusz short sale i kwestia dwóch (!) niespłacanych hipotek, sprawa może ciągnąć się miesiącami i nie ma gwarancji, że bank zgodzi się nieruchomość sprzedać.

minęły też już ponad 2 miesiące od śmierci nelo. codziennie przekonuję się, że ból i żałoba po śmierci psa są tak samo realne, jak po śmierci człowieka. nie ma dnia, kiedy bym o niej nie myślała, a tęsknota nie formowała guli na gardle i żołądku. akurat w tej kwestii vortex poniedziałkowo-czwartkowy pomaga, bo się nie myśli za dużo o życiu. ostatnio zaglądamy często na tą stronę. myśleliśmy, żeby zostać rodziną zastępczą dla jakiegoś potrzebującego psiaka (a psy w tej organizacji są często w desperackich sytuacjach), do czasu jego adopcji. łapię się niestety na tym, że podświadomie szukam psów, które przypominają mi nelo, więc chyba jeszcze nie ten czas. taki na przykład scooby...