trzeci muszkieter

powyciągaliśmy całą masę zdjęć, jeszcze z epoki analogowej, zdjęcia zalegające w pudełkach. nelo towarzyszyła nam wszędzie i bogu dzięki dokumetowaliśmy to z pasją. 13 lat worth of pictures, 3 różne miasta, stany i wybrzeża; 13 lat różnych etapów życia, kontynent zjeżdżony wzdłuż i wszerz. flip zaadoptował nelo w 1996 roku houston, TX (prezent dla uwczesnej dziewczyny). zawsze żartowaliśmy, że nelo była jedynym prawdziwym amerykaninem w naszej rodzinie - ja wiadomo, flip z kolei urodził sie w kuala lampur w malezji.

nelo spędziła pierwsze 2 lata swojego życia w houston. podczas swojej młodości teksańskiej pojechała na swoją pierwszą podróż transkontynentalną, texas-colorado-california-texas. odkopaliśmy zdjęcia z tego okresu: nelo w yosemite, nelo w górach rockies, nelo na moście nad przepaścią, nelo w namiocie. nelo-dwulatek wyglądała zupełnie inaczej niż nelo-stateczny pies.

potem flip dostał pracę w NY, związek z ex dramatycznie się skończył i nelo wylądowała na lotnisku JFK w NYC. texan dog stał się urban dog. latem 2000 poznaliśmy się my. na jedną z naszych pierwszych randek, urodziny flipa, wypożyczyliśmy samochód. pamiętam jak flip się mnie pytał, czy możemy wziąść ze sobą jego psa, który jest bardzo grzeczny i na pewno nie będzie sprawiał kłopotu na naszym romantycznym wyjeździe. pojechaliśmy wtedy do montauk na long island. the rest is history. nelo braliśmy ze sobą wszędzie. wszystkie weekendy i wakacje planowaliśmy pod kątem nas oraz jej z nami. prince edward island i bay of fundy w kanadzie, new england shore, jersey shore, lake george, NY, poconos, PA, catskills, NY.

w 2004 kolejna podróż transkontnentalna, pięć dni trasy NY-CA. w naszym nowym domu, kalifornii, nelo zjeźdźiła z nami większą część stanu. od lake taho po santa barbara, wszystkie kalifornijskie parki narodowe: yosemite, sequoia, kings canyon.

przez 8,5 lat wypracowaliśmy idealnie naszą symbiozę. nelo była psem mało wymagającym (jej przezwisko wśród naszych znajomych to "mellow nelo"), generalnie bycie z nami wystarczało jej do szczęscia. myślę też, że dla nas bycie z nią definiowało nasze szczęśliwe chwile. był to nasz najbliższy, najbardziej lojany przyjaciel i kompan. nasz życiowy konstans. zmienialiśmy miejsca zamieszkania i pracę, czasami było źle - nelo była zawsze z nami, zawsze z nosem wtulonym w pachę swojego pana, nawet w naszych najniższych momentach. kiedy się kłociliśmy, nelo chowała się w kącie ze skulonym ogonem. kiedy się przytulaliśmy przychodziła do nas i wciskała glowę między nasze kolana. kiedy płakałam, przychodziła lizać mnie po twarzy. kiedy się budziliśmy rano, nelo przychodziła do każdego nas, z każdej strony łóżka i na powitanie lizała nas po twarzy. ostatni raz- jak wróciłam do domu z moich wakacji narciarskich 2 tygodnie temu. była tak słaba, że ledwo podniosła głowę. flip twierdził, ze nie dawała mu "buziaków" przez całą moją nieobecność i że za mną tęskniłą, a mój powrót dał jej zastrzyk energii.

pustka po utracie przyjaciela jest straszna. bardzo tęsknimy za naszym srebrnym lisem.


***dziękuję wszystkim za dobre słowa